تکنیک های تکواندو را می توان به عنوان وسیله ای برای تصمیم گیری در موقعیت های مبارزه در نظر گرفت . از طریق تجزیه و تحلیل درست هر موقعیت ، مبارزه گر می تواند حمله یا ضد حمله صحیح را انتخاب و به کار بندد و بدین وسیله، حرکات حریف را خنثی نماید و به هدف مورد نظر خویش دست یابد. زمان سنجی دقیق ( توانایی وفق پیدا کردن با موقعیت مناسب) و انجام واکنش صحیح نسبت به آن،در بهبود نتیجه وپیشرفت در مسابقه بسیار مهم است . برای اینکه  قادر باشید مهارتهای لازم را به موقع بکار ببرید ، باید هر مهارت را در یک فرایند یادگیری،تمرین و استادی در اجرای مهارت را کاملا درک کنید.در سطوح پیشرفته مبارزه ، مهارتهای تکواندو بسیار پیچیده می شود و نیاز به آمادگی جسمانی بالا ، خصوصا در ارتباط با انعطاف پذیری، قدرت، هماهنگی، چالاکی و رفلکس های بدنی دارد. مهارتهای مبارزه ای بسیاری وجود دارد ، اما معمول ترین این مهارتها عبارتند از :

  1.      جیروگی ( مشت زدن) با استفاده از دو مفصل انگشتان سبابه و میانی

              1) مشت مستقیم به تنه

              2) مشت زاویه دار به تنه

2.      چالاکی ( تکنیک های لگدی ) با استفاده از پا در ناحیه پایین قوزک

              1) دولیو چاگی ( لگد دورانی )

              2) دی چاگی ( لگد از پشت )

              3) نِریو چاگی ( لگد تبری )

              4) دی هوریو چاگی ( لگد شلاقی چرخشی )

              5) هوریو چاگی ( لگد شلاقی )

              6) یوپ چاگی ( لگد جانبی )

              7) آپ چاگی ( لگد از جلو )

              8) مومدولیو چاگی ( لگد چرخشی )

3.      بال جیت گی ( حرکات پا ) از طریق برداشتن گام های استراتژیک

              1) حرکت رو به جلو

              2) حرکت پا رو به عقب 

              3) حرکت پا به طرفین

              4) حرکت پای چرخشی

              5) حرکت پای کشیدنی

4.      ماکی ( دفاع کردن ) با استفاده از دست و ساعد

              1) دفاع مستقیم

              2) دفاع غیر مستقیم

5.      سوگیمسو ( حرکات فریبنده ) با استفاده از حرکات گمراه کننده .

              1) حرکات فریبنده پا

              2) حرکات فریبنده بدن

              3) حرکات فریبنده در حین حرکت